Czwarta Pieśń patriotyczna wielogłosowa „Solidarność”

ZAKLĘCIE – PIĘKNY JEST LUDZKI ROZUM I NIEZWYCIĘŻONY  / wydana 1981 / Pieśń „Piękny i Niezwyciężony”
Wiersz - Czesława Miłosza
Czesław Miłosz przekracza „żelazną kurtynę” i po trzydziestu latach w roku 1981 przybywa do Polski, aby w Lublinie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim odebrać doktorat honoris causa. Stało się to możliwe dzięki powstaniu „Solidarności” jednoczącej miliony Polaków
w duchu wyzwoleńczo – narodowym, jako sprzeciw i walka wobec totalitarnego reżimu komunistycznego w Polsce.

„W ciągu tych wszystkich miesięcy, które nas dzielą od sierpnia, zastanawiałem się, myślałem, co się stało !?  I doszedłem do wniosku, że stała się rzecz bardzo wielka dotycząca mojego zawodu, mianowicie dotycząca użytku słów. Wiek dwudziesty, to jest wiek, który wynalazł sposób jak wypatrzać najprostsze słowa, jak nadawać słowom sens odwrotny od tego, który jest im właściwy. Państwo monopolizujące władzę nad słowami jest fenomenem dwudziestego wieku. To co się stało w Polsce – stało się nadanie z powrotem zwyczajnego, ludzkiego sensu słowom”.
Słowa Czesława Miłosza, które powiedział 12.06.1981
 na Dziedzińcu KULu, do przedstawicieli „Solidarności”
 przybyłych z całej Polski.

Wykonawcy
Czesław Miłosz,  poeta - autorska recytacja całego wiersza w Lublinie w 1981 roku.
Elżbieta Towarnicka,  śpiew - solo sopran
Adam Krużel,  śpiew - solo baryton
Za oficjalnym zezwoleniem dyrektora Aleksandra Tippe
„Pro Musicamłodzieżowy chór mieszany oraz młodzieżowy zespół instrumentalny
Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia
Im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie
Bogusław Grzybek,  dyrygent - kierownictwo muzyczne
Edward Kulka,  reżyser dźwięku – nagranie na taśmę magnetofonową

Zaklęcie – pieśń patriotyczna wielogłosowa „Solidarność”, jako siedmiominutowy odcinek muzyczny, została wydrukowana na długo-grającej płycie gramofonowej i kasecie magnetofonowej obejmującej przemówienia i autorską recytację kilku wierszy poety.
CZESŁAW MIŁOSZ W LUBLINIE 10 – 12, VI, 1981 – DOKTOR HONORIS CAUSA

Krótki okres oddechu wolności, jaką wywalczyli Polacy zjednoczeni w wielomilionowym    ruchu społecznym „Solidarność”, zakończył stan wojenny wprowadzony 13 grudnia 1981 roku. Polacy – komuniści niszczyli i zakazywali wszystkiego, co nosiło znamiona wolności, prawdy i pamięci, karząc współobywateli - Polaków internowaniem, więzieniem, a także śmiercią.

 

 
../../media/mp3/czeslawmilosz_pp.mp3 Czesław Miłosz - Zaklęcie
Nagranie

Kompozycja – WincentyzKrakowa
1/ część pierwsza -opr. muzyczne:
 PIĘKNY JEST LUDZKI ROZUM I NIEZWYCIĘŻONY
A / tekst recytowany– mówi sam poeta Czesław Miłosz
Piękny jest ludzki rozum i niezwyciężony.
Ani krata, ni drut, ni oddanie książek na przemiał,
Ani wyrok banicji nie mogą nic przeciw niemu.
On ustanawia w języku powszechne idee
I prowadzi nam rękę, więc piszemy z wielkiej litery
Prawda i Sprawiedliwość, a z małej kłamstwo i krzywda.

2/ część druga -opr. muzyczne: PIĘKNY JEST LUDZKI ROZUM I NIEZWYCIĘŻONY
B / tekst recytowany – mówi sam poeta Czesław Miłosz
On ponad to, co jest, wynosi, co być powinno,
Nieprzyjaciel rozpaczy, przyjaciel nadziei.
On nie zna Żyda ni Greka, niewolnika ni pana,
W zarząd oddając nam wspólne gospodarstwo świata.
On z plugawego zgiełku dręczonych wyrazów
Ocala zdania surowe i jasne.

3/ część trzecia -opr. muzyczne: PIĘKNY JEST LUDZKI ROZUM I NIEZWYCIĘŻONY
C/ tekst recytowany – mówi sam poeta Czesław Miłosz
 On mówi nam, że wszystko jest ciągle nowe pod słońcem,
 Otwiera dłoń zakrzepłą tego, co już było
Piękna i bardzo młoda jest Filo-Sofija
I sprzymierzona z nią poezja w służbie Dobrego.
Natura ledwo wczoraj święciła ich narodziny,
Wieść o tym górom przyniosły jednorożec i echo.
Sławna będzie ich przyjaźń, ich czas nie ma granic.
Ich wrogowie wydali siebie na zniszczenie

4/ część czwarta -opr. muzyczne:
PIĘKNY JEST LUDZKI ROZUM I NIEZWYCIĘŻONY

Fragment pamięci z życiorysu Czesława Miłosza został utrwalony na unikalnej płycie gramofonowej album i kasecie magnetofonowej pod tym samym tytułem „CZESŁAW MIŁOSZ W LUBLINIE 10-12,VI,1981”. Wydałem je w tym samym roku dzięki życzliwej pomocy P. Norberta Wojciechowskiego i współpracy ludzi „Solidarności” pracujących na KUL-u w Lublinie.
Uważam, że na setną rocznicę urodzin Czesława Miłosza obchodzoną w tym roku w Polsce, /30,06,1911-2011 /, należałoby także przywołać unikalny, patriotyczno-historyczny dokument czynu niepodległościowego, który został nagrany i upamiętniony na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia na płytach gramofonowych i kasetach magnetofonowych zatytułowanych „CZESŁAW MIŁOSZ W LUBLINIE 10-12,VI,1981”. Należy przypomnieć, że jeszcze w tym samym roku, wiele tysięcy egzemplarzy wydrukowano za granicą i następnie przewieziono do Polski. Były dostępne również na KUL-u.
Po trzydziestu latach, Czesław Miłosz wraca do Polski, aby w Lublinie na KUL-u odebrać doktorat honoris causa. Stało się to możliwe, dzięki wyzwoleńczemu duchowi milionów Polaków zjednoczonych pod imieniem „SOLIDARNOŚĆ”.
Płyta gramofonowa album: „CZESŁAW MIŁOSZ W LUBLINIE 10-12,VI,1981”, obejmuje nagrane przemówienia, a w szczególności długie i uroczyste przemówienie Czesława Miłosza po otrzymaniu doktoratu honoris causa, recytacje dziewięciu autorskich wierszy i na zakończenie spotkanie Czesława Miłosza z przedstawicielami„Solidarności”.
Wyżej wymienioną płytę gramofonową umieszczono na stronie internetowej www.wincentyzkrakowa.pl, gdzie można ją oglądnąć, poznać spis treści, posłuchać autentycznego brzmienia głosu Czesława Miłosza, który przemawia i recytuje autorskie wiersze.    
12 czerwca 1981 roku, na dziedzińcu KULu, Czesław Miłosz spotkał się z przedstawicielami „Solidarności”, którzy przybyli do Lublina z całej Polski. Na ostatniej, nagranej ścieżce dźwiękowej możemy posłuchać autentycznych, historycznych przemówień:
w imieniu Rady Programowej Wszechnicy przemawiał prof. Jerzy Kłoczowski,
w imieniu Zarządu Regionu - Jan Bartczak,
przemawiał przewodniczący KKP NSZZ „Solidarność” Lech Wałęsa i na zakończenie laureat literackiej nagrody Nobla Czesław Miłosz:
„W ciągu tych wszystkich miesięcy, które nas dzielą od sierpnia, zastanawiałem się, myślałem, co się stało!?  i doszedłem do wniosku, że stała się rzecz bardzo wielka dotycząca
mojego zawodu, mianowicie użytku słów…..”

Wsłuchując się w brzmienie słów tych czterech krótkich przemówień, „obudzimy się”, będziemy je podejmować ciągle na nowo, będziemy naśladować i wytrwale walczyć o te same wartości, te same nadzieje i marzenia!